Γκράις, Πολ Χέρμπερτ

(Paul Herbert Grice, 1913 – 1988). Βρετανός φιλόσοφος. Ασχολήθηκε με τη φιλοσοφία της γλώσσας και από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 έως το 1967 ανήκε στο διδακτικό προσωπικό του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Το 1967 ονομάστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, όπου παρέμεινε έως το 1986. Μετά τον θάνατό του εκδόθηκε η συλλογή με τις πραγματείες του, Studies in the way of words, στην οποία συμπυκνώνεται η αντίληψή του για τη γλώσσα. Έγινε γνωστός για την ανάλυσή του στη σημασία του προφορικού λόγου, τη σύλληψη του υπονοούμενου στον προφορικό λόγο (conversational implicature) και για τη βασισμένη στην πρόθεση σημαντική του. Ο όρος υπονοούμενο του προφορικού λόγου, σύμφωνα με τον Γ., αναφέρεται σε μια μη συμβατική επαγωγή, η οποία βασίζεται στην παραδοχή του ακροατή ότι ο ομιλητής ακολουθεί τις κοινές και συμβατικές αρχές της συνομιλίας, ενώ σε καμία περίπτωση το υπονοούμενο δεν αποτελεί συνθήκη για την επαλήθευση του περιεχομένου του λόγου. Η βάση για την εξήγηση του υπονοούμενου, είναι ότι ομιλητής και ακροατής θα πρέπει να υπόκεινται στο συνεργατικό αξίωμα, ακολουθώντας τον ίδιο κώδικα σημασιών σε μια συζήτηση. Στο βιβλίο του Utterer’s Meaning, Sentence Meaning and World-Meaning (1968) η βασική ιδέα του Γ. είναι ότι η διαχρονική σημασία ενός συγκεκριμένου σχηματισμού λέξεων μπορεί να προσδιοριστεί με βάση τις συγκεκριμένες επιλογές που έχουν οι ομιλητές με τον συγκεκριμένο συνδυασμό λέξεων. Εκτός των προαναφερθέντων βιβλίων, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πραγματείες του Meaning (1957) και Logic and Conversation (1975), οι οποίες έχουν επανεκδοθεί πολλές φορές.